Versailles

Dit teken je dan: de lijnen voor een tuin van eden,
je schetst de juiste paden, je bent je broeikaskop ontgroeid.
De hectaren van je huid omspannen nog de wildernis
maar je hoofd voelt als Versailles.

Dit is het dan, je knikt naar je koning,
verliefd voer je zijn pennen aan.
Geschiedenis schrijven lijkt nu niet meer
dan het schikken van de witruimte

trots wandel je langs de rand van het papier.
De bladspiegel blinkt. Dit ben je dan:
schitterend onvoorbereid
op het lange gekrabbel in de marge.